حقوق بزرگى است و چگونه مى‌توان در آن موقف بزرگ، از آنها عذر آورد؟ در روايت آمده است:

كسى‌كه عطسه‌اى نمايد و براى وى طلب رحمت نشود، در روز قيامت حق خويش را مطالبه مى‌نمايد و به او داده خواهد شد.

پس اى برادر طالب هدايت! اگر با عقلى كه خداوند براى روشن‌بينى نسبت به حقايق در وجودت نهاده نظر كنى، همّ خويش را در اعتراف به كوتاهى [در اداى حقوق مردم‌] و تلاش در راه رها كردن گريبان خود از آن حقوق لازم قرار خواهى داد، و خواهى ديد كه آنان حقوق فراوانى بر تو دارند و تو به ايشان بدهكار هستى، اگرچه دست نياز به سوى تو دراز كرده باشند؛ و لذا كوشش تو در جهت طلب عفو و بخشش از ايشان، و نيكى و احسان هرچه بيشتر به آنان قرار خواهد گرفت؛ به اميد آنكه خداوند از تو درگذرد و آنان را نسبت به پاره‌اى از حقوقشان راضى و خشنود سازد [تا آنان نيز بر تو ببخشايند] و اگر با چنين ديدى در مردم نظر كنى، پيمودن راههاى خداوند بر تو آسان خواهد شد.

[انس با خدا و هراس از مردم‌]

امر سوم: اينكه به خاطر انس با خداوند از مردم در هراس باشى؛ زيرا بر انسان خردمند لازم است كه به كار خود بپردازد، زبانش را حفظ نمايد، مردم زمان خود را