اگر پناه به خدا آوردى به آنچه امام صادق 7 از پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم روايت نموده است گوش فراده كه:

خداوند مى‌فرمايد: اگر بر قلب بنده‌ام اطلاع يافته بدانم كه در طاعت‌اش خالص بوده و همّش طلب رضايت الهى است او را دريافته و متولى زندگانى او مى‌شوم.

از رسول گرامى صلّى اللّه عليه و اله و سلّم در حديث قدسى نقل است كه خداى متعال فرمود:

[حمايت خدا از بنده نيك‌كردار]

هرگاه بدانم اشتغال به من بر بنده‌ام غالب آمده است ميل و رغبت او را در راز و نياز با خود قرار مى‌دهم، و آنگاه كه بنده‌ام چنين باشد اگر خواست بلغزد، ميان او و لغزشش قرار خواهم گرفت، ايشان به حق اولياء منند، و به حق قهرمان هستند. ايشان كسانى هستند كه اگر بخواهم اهل زمين را به كيفر [اعمال ناروايشان‌] هلاك گردانم، به خاطر آنان بلا را از ايشان مى‌گردانم، [به راستى كه‌] آنها قهرمانند.

به اين حديث توجه كن كه چگونه خداوند به واسطه وجود اين اوليا، عقوبت و هلاكت را از اهل زمين دفع مى‌كند. پس نفس وجود آنها صدقه بر عالم است، چرا كه موجب در امان ماندن ايشان از هلاكت مى‌گردد.

[ارتباط اجزاى هستى با يكديگر]

حاصل آنكه اجزاء اين عالم باهم مرتبطند، و بسان يك شخص است كه هرگاه يك عضو آن بدرد آيد، به تمامى اعضاء سرايت مى‌كند، و اگر آن درد از آن عضو برطرف گردد، همه عضوها از آن درد آسوده مى‌گردند.