اى كه از اصلاح نفس خويش غافلى و به حقيقت امر خود جاهل! بدانكه
آدمى را دو وجهه است:
اول: صرفنظر از ارتباطش با مبدأ اعلى، كه بيشترين توجه تو به اين بعد
معطوف است. باتوجه به اين وجهه، تو موجودى هستى فانى، تباه و از بين رفتنى، موجودى
بىنهايت بىمقدار و بىارزش.
[ارتباط انسان با همه هستى]
دوم: انسان از آنجهت كه متعلق قدرت الهى، و مظهر عظمت ربّانى و
آفريده اين آفريدگار عظيم الشأن است.
از اين بعد، تو با همه هستى ارتباط دارى، از عرش تا فرش، و از آسمان
هفتم تا زمين هفتم، چهرسد به آنچه ميان مشرق و مغرب و در همه نقاط روى زمين قرار
دارد. پس اگر تو در حق نفس خويش كار خيرى انجام دهى، در تمام عالم اثر نيك خواهد
گذاشت؛ و به عكس