فِي خَلْقِ الرَّحْمنِ مِنْ تَفاوُتٍ.[1]

[مبادا به حسن‌ظن بسنده كنى و از عمل بازمانى‌]

حسن ظن، باعث آن نمى‌شود كه آدمى خود را در آسايش قرار دهد و از تلاش بازماند و عذر آن‌را خوش گمانى به خداوند ذكر نمايد، كه اين يكى از فريبهاى شيطان ملعون است- خداوند بحق پيامبر و اهل بيت گرامى‌اش عليهم السّلام ما و همه مؤمنان را از شرّ او در امان قرار دهد.- بلكه لازم است ميل و رغبت به موهبتهاى الهى داشته باشى، زيرا كسى‌كه به موهبتهاى الهى انس گرفته باشد، آرزوى رسيدن به آنها وى را مجذوب خود ساخته، سختيها را بر وى آسان گرداند، [زيرا] كسى‌كه به مطلوب خود واقف است، از بذل [مال و جان‌] در راه خواسته‌اش دريغ نمى‌دارد و امر بر وى سهل مى‌گردد. از امام رضا 7 نقل است:

[خدمت به خلق خدا از برترين عبادات است‌]

خداوند به داود 7 فرمود: بنده با كار نيكى نزد من آيد و من او را به خاطر آن عمل وارد بهشت مى‌كنم. داود گفت:

پروردگارا! آن عمل نيك كدام است؟ فرمود: گرهى از كار مؤمنى گشودن هرچند به نصف خرما. آنگاه داود 7 گفت: حق است آنكه تو را شناخت كه هرگز از تو نااميد نگرديد.

حال كه خداى متعال اين بهشت با عظمت را كه به اندازه آسمانها و زمين است، در برابر نصف خرما

[1] - ملك/ 3.