حق خودش اجرا مى‌گردد، [كه در اين‌صورت‌] از عدم مطابقت آن گمان با واقع زيانى نخواهد ديد.

[سرّ قبول شدن نمازهاى جماعت‌]

و اين باب بزرگى است در حسن ظن به مؤمنان، و شايد قبولى نماز جماعت نيز بر همين اساس باشد، زيرا نمازگزاران در نماز جماعت به امام گمان نيك برده‌اند و او را واسطه ميان خود و خداوند قرار داده‌اند، پس خداوند نيز خواسته آنان را اجابت نموده و به واسطه حسن ظن به امام جماعت، نماز همه را پذيرفته است.

همچنين است كسى‌كه از غذايى كه مؤمن از آن خورده به عنوان تبرك استفاده مى‌كند، و يا آب زمزم كه به هر قصدى نوشيده شود، مقصود شخص برآورده مى‌گردد.

چنانچه شهيد اول و دوم- رحمة الله عليهما- فرموده‌اند كه چندى از بزرگان براى رسيدن به پاره‌اى از اهداف دينى و دنيايى از آن نوشيدند و به اهداف خويش دست يافتند. حاصل آنكه بهره خويش از حسن ظن را درياب.

چنانچه در بعض از دعاها در شمار روزيها از خدا خواسته شده كه:

بار پروردگارا! يقين و حسن ظن به خودت را روزى ما گردان.

[خداوند حسن ظن به خود را مى‌پذيرد حتى اگر مدّعى كاذب باشد]

از اين بالاتر، در بعض روايات آمده است كه ادعاى حسن ظنّ به خدا را، هرچند دروغ باشد، خداوند مى‌پذيرد. از امام صادق 7 نقل است: روز قيامت بنده‌اى‌