شود به بلايى در جسم خود. پس، به سبب آن ابتلا به آن درجه مى‌رسد.»

و از آن حضرت منقول است كه، «هرگاه روز قيامت مى‌شود مى‌آورند [71 آ] اهل اعمال را و جزاى ايشان را به ميزان و حساب مى‌دهند، از نماز و زكات و روزه و حجّ و تصدّق. پس، اهل بلا را مى‌آورند و از جهت ايشان نصب ميزانى و نشر ديوانى نمى‌شود و ريخته مى‌شود بر ايشان اجر ريختنى عظيم، همچنانكه بلا بر ايشان ريخته شده بود. پس، آرزو مى‌كنند كسانى كه در دنيا به عافيت بوده‌اند كه كاش ابدان ايشان بارها پاره شده بودى و اجساد ايشان به مقراضها[1] بريده شده بودى، به سبب آن عطاها كه جهت اهل بلا مى‌بينند.

و از حضرت امام جعفر صادق 7 منقول است كه فرموده كه، «صبر نسبت به ايمان، به منزلت سر است نسبت به جسد. هرگاه سر برود جسد نيز مى‌رود؛ همچنين هرگاه صبر رود، ايمان مى‌رود.»

و از آن حضرت منقول است كه فرموده كه، «آزادمرد بر جميع احوال آزاد است و خللى بر حرّيت او نمى‌رسد. اگر نايبه‌اى به او رو دهد، صبر مى‌كند و اگر مصيبتى بر او غلبه كند، او را شكسته نمى‌گرداند، هرچند اسير شود و مقهور گردد و به عوض يسر سختى رو دهد، همچنانكه يوسف صدّيق را 7 ضرر نرسانيد به حرّيت او، آنكه او را به بندگى گرفتند و قهر كردند و اسير ساختند؛ و ضرر به او نرسانيد تاريكى و وحشت چاه، و آنچه به او رسيد از سختى به سبب آنكه عطا كرد بر او خداى عز و جلّ و گردانيد حبار عاتى (؟) را بنده او بعد از آنكه مالك او بود. پس، او را پيغمبر ساخت و امّتى را به او آمرزيد. و همچنين است صبر در عقب خير مى‌دارد؛ نفسهاى خود را بر صبر آرام دهيد تا اجر و جزا يابيد.»

و از آن حضرت منقول است كه، «هرگاه مؤمن داخل قبر شد، نماز بر جانب راست اوست و زكات از چپ او و نيكويى بر او سايه افكنده و صبر به كنارى رفته. هرگاه دو فرشته جهت سؤال مى‌آيند، صبر به نماز و زكات و نيكويى مى‌گويد: مدد او كنيد و اگر عاجز آييد، من مدد كنم.» نقل است كه، حضرت امير المؤمنين 7 به مسجد داخل شد.

[1] -« مقراض» به معنى« قيچى» است.