خدا داده، از همه آنها و از ممشايشان و مسيرشان و محافلشان كناره گرفتم؛ و حقّاً و حقيقةً حضرت مرحوم حاج سيّد هاشم كه جانم بفداى او باد چقدر بزرگوارى و كرامت فرمود، و چقدر در مواقع خطيره و در لغزشگاههاى محيط و امور اجتماعى از سقوط نجات داد، و چه اندازه مانند مادر مهربان شب و روز، خود از راه دور كربلا به طهران، و در مواقع حضور و تشرّف دستگيريهاى بجا و صحيح و بموقع ميكرد، كه بعضى از آنها در آنوقت هم خوب سرّش آشكارا نبود، و بعداً و بعضى تدريجاً آشكارا شد و بعضى اينك پس از هشت سال از رحلتش آشكارا مى‌شود و خدا ميداند كه سپس چه خواهد شد.

گفتار خداوند درباره اصحاب كهف كه پناهنده به كهف شوند

آرى خداوند درباره همان چند نفر قليل مؤمن و موحّد اصحاب كهف كه از جمعيّت كلّ و اجتماع شرك و قدرت و هيمنه جمعيّت مبارز كناره گرفتند، ميفرمايد:

وَ إِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَ ما يَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ فَأْوُوا إِلَى الْكَهْفِ يَنْشُرْ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ يُهَيِّئْ لَكُمْ مِنْ أَمْرِكُمْ مِرْفَقاً.[1]

«و اينك كه شما از آنان و از آنچه را كه از غير خدا مى‌پرستيدند كناره گرفتيد، پس به سوى كهف روى آورده و در آن سكنى و مأوى گزينيد؛ تا در نتيجه، پروردگارتان از رحمت خود براى شما بگسترد و براى شما از امرتان راه سهل و آسانى را مهيّا گرداند.»

اين آيه مباركه پس از اين آيه است كه خداوند حال و كيفيّت آن قوم مشرك را بيان ميفرمايد:

هؤُلاءِ قَوْمُنَا اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً لَوْ لا يَأْتُونَ عَلَيْهِمْ بِسُلْطانٍ بَيِّنٍ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى‌ عَلَى اللَّهِ كَذِباً.[2]

[1] - آيه 16 و 15، از سوره 18: الكهف

[2] - آيه 16 و 15، از سوره 18: الكهف