بخش نهمين: سفر هفتم حقير به أعتاب عاليات در سنه 1392 هجريّه قمريّه‌

سفر هفتم حقير به أعتاب عاليات در سنه 1392 هجريّه قمريّه‌

از پايان سفر بيت الله الحرام با بنده زادگان دو سال گذشت تا خداوند نصيب فرمود كه مجدّداً باز هم در ايّام ذى الحجّة و محرّم الحرام توفيق زيارت رفيق طريق شود، لهذا براى اواخر سنه 1392 و اوائل سنه 1393 مشرّف به آستان بوسى أئمّه طاهرين سلامُ الله علَيهم أجمعين شدم. در بَدْوِ ورود در ماه ذى الحجّة چند روزى در كاظمين براى زيارت توقّف نمودم و سپس براى كربلاى معلّى عازم بدان صوب شدم‌

بعضى از نامه‌هاى حاج سيّد هاشم براى حقير به خطّ خودشان‌

و چون قبل از اين سفر هم چند نامه به خطّ مبارك خود حضرت آقا حاج سيّد هاشم واصل شده است، اوّلًا آنها را در اينجا ذكر ميكنم و پس از آن به شرح ما وقع در اين مسافرت مى‌پردازم:

بسم الله الرّحمن الرّحيم‌

مِنَ اللَهِ وَ إلَى اللَهِ وَ فى اللَهِ وَ بِاللَهِ، وَ إلَيْهِ الْمَرْجَعُ وَ الْمَآبُ.

شما نامه تان را از من قطع نكنيد. أقلًاّ هفته‌اى يك نامه بنويس. مرتّب بنويس تا جمع شود، تا إن شاء الله فرصتى پيدا شود، يك جوابى بنويسم تا اين يكى همه را ببرد

\*\*\*

أخيك المخلِص سيّد هاشم‌