responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : روح مجرد (يادنامه موحد عظيم و عارف كبير حاج سيد هاشم موسوى حداد) نویسنده : حسينى طهرانى، سید محمد حسين    جلد : 1  صفحه : 532

من غلام آن چراغ شمع خو

كه چراغت روشنى پذرفت از او

من غلام موج آن درياى نور

كو چنين گوهر در آرد در ظهور

عرضه كن بر من شهادت را كه من‌

مر ترا ديدم سرافراز زَمَن‌

قرب پنجَه كس ز خويش و قوم او

عارفانه سوى دين كردند رو

او به تيغ حلم چندين خلق را

وا خريد از تيغ، چندين حلق را

تيغ حلم از تيغ آهن تيز تر

بل ز صد لشكر ظفر انگيزتر [1]

______________________________ [1] اين داستان را مولوى در آخر دفتر اوّل از كتاب «مثنوى» خود آورده است: از طبع ميرزا محمودى ص 96 تا ص 103؛ و از طبع ميرخانى ص 97 تا ص 104. بايد دانست كه: داستان خدو و آب دهان انداختن در حال جنگ بر روى حضرت أمير المؤمنين 7 از غير طريق ملّاى رومى در «مثنوى» هم روايت شده است، غاية الامر همانطور كه ديديم ملّاى رومى قضيّه را درباره جنگ با مرد مجوسى ميداند كه به دست حضرت اسلام آورد و غير ملّاى رومى راجع به عمرو بن عبدِوَدّ ذكر كرده‌اند. در «مناقب آل أبى طالب» ابن شهرآشوب از طبع حروفى تحت عنوان: فصلٌ فى حِلْمِهِ و شفَقَتِه، ج 2، ص 114 و 115 از طبرى روايت نموده است كه: لَمّا ضَرَبَ عَلىٌّ طَلْحَةَ الْعَبْدَرىَّ بَرَكَهُ، فَكَبَّرَ رَسولُ اللَهِ صَلَّى اللَهُ عَلَيهِ وَ ءَالِهِ وَ سَلَّمَ وَ

قالَ لِعَلىٍّ: ما مَنَعَكَ أنْ تُجْهِزَ عَلَيْهِ؟! قالَ: إنَّ ابْنَ عَمّى ناشَدَنِىَ اللَهَ وَ الرَّحِمَ حينَ انْكَشَفَتْ عَوْرَتُهُ فَاسْتَحْيَيْتُهُ‌

. وَ لَمّا أدْرَكَ عَمْرَو بْنَ عَبْدِوَدٍّ لَمْ يَضْرِبْهُ، فَوَقَعوا فى عَلىٍّ عَلَيْهِ السّلامُ، فَرَدَّ عَنْهُ حُذَيْفَةُ؛

فَقالَ النَّبىُّ صَلَّى اللَهُ عَلَيهِ وَ ءَالِهِ: مَهْ يا حُذَيْفَةُ! فَإنَّ عَليًّا سَيَذْكُرُ سَبَبَ وَقْفَتِهِ.

ثُمَّ إنَّهُ ضَرَبَهُ. فَلَمّا جآءَ سَألَهُ النَّبىُّ عَن ذلِكَ‌

فَقالَ: قَدْ كانَ شَتَمَ امّى وَ تَفَلَ فى وَجْهى فَخَشيتُ أنْ أضْرِبَهُ لِحَظِّ نَفْسى. فَتَرَكْتُهُ حَتَّى سَكَنَ ما بى، ثُمَّ قَتَلْتُهُ فى اللَهِ.

و شيخ هادى كاشف الغطاء در «مستدرك نهج البلاغة» طبع بيروت، باب سوّم: مختارٌ فى حِكمه 7 ص 176 گويد: وَ صَرَعَ فى بَعْضِ حُروبِهِ رَجُلًا ثُمَّ جَلَسَ عَلَى صَدْرِهِ لِيَحْتَزَّ رَأْسَهُ، فَبَصَقَ ذلِكَ الرَّجُلُ فى وَجْهِهِ؛ فَقامَ عَنْهُ وَ تَرَكَهُ. وَ لَمّا سُئِلَ عَن ذلِكَ بَعْدَ التَّمَكُّنِ مِنْهُ‌

قالَ عَلَيْهِ السّلامُ: اغْتَظْتُ مِنْهُ، فَخِفْتُ إنْ قَتَلْتُهُ أنْ يَكونَ لِلْغَضَبِ وَ الْغَيْظِ نَصيبٌ فى قَتْلِهِ؛ وَ ما كُنْتُ احِبُّ أنْ أقْتُلَهُ إلّا خالِصًا لِوَجْهِ اللَهِ تَعالَى‌

نام کتاب : روح مجرد (يادنامه موحد عظيم و عارف كبير حاج سيد هاشم موسوى حداد) نویسنده : حسينى طهرانى، سید محمد حسين    جلد : 1  صفحه : 532
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست