اطّلاع بر ضمائر مى‌نمايند. مرحوم قاضى در اين فنّ سرآمد روزگار بوده‌اند، و آقازاده أكبرشان مرحوم سيّد مهدى قاضى رحمةُ الله عليه كه أخيراً در بلده طيّبه قم رحل إقامت افكندند و در آنجا هم به رحمت جاودانى پيوستند، در اين علم استاد منحصر به فرد بودند.

ايشان در خطّ نسخ نيز استاد منحصر بود، و كتيبه‌هاى اطراف كفشدارى حضرت أمير المؤمنين 7 و مدرسه آية الله بروجردى و غيرهما به خطّ ايشانست. پس از تبعيد و اخراج از عراق و توطّن در قم، كراراً و مراراً حقير خدمتشان رسيده‌ام و مراتب صفا برقرار بود. و خودشان از اكتشافات حروف و اسرار أعداد داستانهاى شنيدنى داشتند؛ حتّى ميفرمودند: خود من هم در اين فنّ ابتكاراتى دارم، و از من بالاتر و عالم‌تر پدرم مرحوم قاضى بود. چرا كه در بعضى از استخراجات بسيار مشكل كه فرو مى‌ماندم و بالاخره با توسّلات به أمير المؤمنين 7 و ختومات موفّق به حلّ آن مى‌شدم، چون به محضر پدرم شرفياب مى‌شدم و وى را از اين اكتشاف و رمزِ حلّ آن ميخواستم آگاه بنمايم، معلوم مى‌شد كه پدرم قبل از من به اين مشكله رسيده است و قبل از من آنرا حلّ كرده است.

ايشان آماده بودند تا آنچه را كه از اين علوم دارند به حقير تعليم كنند، ولى حقير براى خودم نفعى در آن نديدم و لذا از قبول آن و صرف وقت در اينگونه امور امتناع كردم. زيرا هر چند كه چه بسا علوم حقيقى و واقعى باشد، ولى صرف وقت كردن براى آن در صورتيكه براى انسان نه ضرورتى ايجاب ميكند و نه مَحْمِدَتى، صحيح نبود. صرف وقت در اين امور جلوگيرى از فراغت فكر و حال براى امور أهمّ از آن ميكرد؛ و ما به قدرى از معارف إلهيّه احتياج داريم و هر چه در آن كار كنيم از قرآن و تفسير قرآن و راه توحيد حقّ متعال تازه به جائى نرسيده‌ايم، تا چه رسد وقت خود را صرف در امرى بنمائيم‌