1- واجب من و مستحبّ من و گفتار من شما هستيد! و تمام وجودِ كلّ من از شماست و ناشى از شماست!

2- چون به نماز بر مى‌خيزم، شما هستيد قبله من؛ زمانيكه در نزد شما مى‌ايستم و نيّت نماز مى‌نمايم!

3- سيما و خيال و تصوّر شما پيوسته و هميشه در برابر چشم من قرار دارد! و محبّت شماست كه در خاطر من خيمه افكنده است!

4- اى سروران و سالاران من و اى پيشوايان من! منم كه خاكِ درِ أعتاب شما را با پلك چشم مى‌بوسم!

5- من بر گفتار شما و مدح شما تمام مدّت عمرم را وقف نموده‌ام، بنابراين آنرا بپذيريد و ترحّم آوريد!

6- بر حافظ از فضل و كرم خودتان منّت نهيد! و در فرداى قيامت از وى دستگيرى نموده او را نجات دهيد و نعمت آريد!

تا اينكه ميگويد: همچنين از جمله اشعار فاخره وى، به نقل سيّد نعمة الله جزائرى در مدح سيّدنا أمير المؤمنين 7 اين اشعار است‌