و بالخصوص در ماه رجب زيارت مخصوصه است. در مدّت اقامت هفت ساله در نجف هم به احاديث زيارت حضرت أمير المؤمنين و حضرت سيّد الشّهداء عليهما السّلام چون محلّ ابتلا بود مراجعه مى‌شد؛ ولى به احاديث ثواب زيارت حضرت امام رضا 7 مراجعه نمى‌شد.

در مراجعت از نجف اشرف نيز تا بيش از يك سال كه اشتياق زيارت بود توفيق تشرّف دست نداد، تا در اواسط ماه رجب 1378 هجريّه قمريّه با چند تن از دوستان سلوكى بنا به تقاضا و دعوت آنها عازم بر تشرّف شديم، و من تا آن زمان به گوشم نخورده بود كه زيارت حضرت ثواب حجّ دارد، و نيز زيارت در ماه رجب را داراى خصوصيّتى نميدانستم و سفر ما در ماه رجب حسب الاتّفاق بود، نه از روى قصد و انتخاب.

يكى دو روز مانده به موقع حركت، حقير كه براى خداحافظى به ديدار بزرگان و اقوام و ارحام ميرفتم، يك روز به منزل همشيره كوچك براى توديع رفتم؛ وقتى مطّلع شد كه عازم آستان بوسى حضرت ثامن هستم، گفت: سُبْحانَ اللَهِ! سُبْحانَ اللَهِ! من ديشب تو را در خواب ديدم كه دو جامه إحرام پوشيده‌اى و عازم بيت الله الحرام مى‌باشى!

گفتم: خوب اين خواب چه تعجّبى دارد؟!

گفت: تعبيرش روشن شد كه شما عازم زيارت امام رضا 7 مى‌باشيد، زيرا كه در روايت وارد است كسيكه زيارت آنحضرت را بجا بياورد كأنَّه حجّ و عُمره را انجام داده است؛ و شما كه عازم اين زيارت هستيد در عالم رويا ملبّس به لباس احرام بوده و مقصد، بيت الله الحرام بوده است.

من هم از اين رويا تعجّب نمودم، و به او گفتم: تا بحال من نميدانستم كه زيارت آنحضرت ارتباطى با حجّ و عمره دارد.

اشعار بحرالعلوم در فضيلت كربلا و سائر مشاهد بر كعبه، و عظمت إتيان صلوة در آنها

بالجمله، اين حقيقت را مى‌توان از أشعار سيّد بحرالعلوم استفاده نمود،