آخرين زمانى كه در نجف بوديم، ديدم در ايشان آن اضطراب بواسطه آشنائى با خانواده‌هاى نجفى تا اندازه‌اى پائين آمده است، فلهذا ايشان را با بعضى از مسافرين و زائرين ايرانى كه بر ما وارد بودند، قبلًا به كربلا روانه ساختيم و سپس خود با رفقا به راه افتاديم.

دو سفر پياده حقير به كربلا در معيّت آية الله حاج شيخ عبّاس قوچانى‌

در هر دو سفر، حقير در معيّت حضرت آية الله حاج شيخ عبّاس قوچانى أفاضَ اللهُ علينا مِن رَحَماتِه و بركاتِه بودم، و ايضاً جناب محترم آية الله مرحوم حاج شيخ حسنعلى نجابت شيرازى و جناب محترم حجّة الإسلام و المسلمين آقاى حاج سيّد محمّد مهدى دستغيب شيرازى اخوى كوچكتر مرحوم شهيد دستغيب همراه بودند؛ و در سفر دوّم نيز يكى از طلّاب آشنا با آية الله قوچانى به نام سيّد عبّاس يَنگَجى و يك نفر از ارادتمندان ايشان كه از رجال و معاريف طهران بود مصاحبت داشتند.

توضيح آنكه اين رَجُل معروف كه حقّاً مردى با صفا و پاكدل و عاشق خاندان ولايت است و الحَمد لِلّه هم اينك در قيد حيات است، در نجف اشرف كه به عنوان زيارت تشرّف حاصل نموده بود، به فقيد سعيد آية الله حاج شيخ عبّاس گفته بود: من ميخواهم يك روز لباس عملگى در تن كنم و در آن هنگام كه رواقها را چوب بست نموده و مشغول تعمير و گچكارى و آينه كارى بودند، در ميان عمله‌ها بطور ناشناس وارد و مشغول كار شوم، از صبح تا به غروب آفتاب.

آية الله حاج شيخ عبّاس كه وصىّ رسمى مرحوم قاضى در امر طريقت و اخلاق و سلوك إلى الله هستند، وى را از اين عمل منع كردند و فرمودند: شما يك مرد معروف و سرشناسى هستى، و اين كار زيبا و نيكو را هر چه هم پنهان كنى بالاخره آشكارا خواهد شد و بر سر زبانها خواهد آمد؛ آنگاه غرور و عُجبى كه احياناً براى شما اين عمل به بار مى‌آورد چه بسا ضررش بيشتر از منافع اين عمل پسنديده باشد. و من اينطور صلاح مى‌بينم كه شما به عوض اين نيّت‌