حضرت آقا و خودشان تهيّه نموده بودند.

آن محلّ گرچه نسبةً واسع بود، امّا براى جميع رفقا قدرى ضيق بود. فلهذا مكان ديگرى را هم ضميمه نمودند و حضرت آقا در اين مدّت ده روز در هر دو محلّ رفت و آمد و تردّد داشتند.

هفت شوط طواف حاج سيّد هاشم بر دور ضريح حضرت امام رضا 7‌

قاعده حضرت آقا اين بود كه در هنگام تشرّف به حرم مطهّر غسل ميكردند؛ و در وقت ورود، هميشه درِ صحن را مى‌بوسيدند و پس از آن، درِ كفشدارى و درِ رواق و درِ حرم را مى‌بوسيدند؛ و پس از اذن دخول، عتبه مباركه را مى‌بوسيدند و وارد مى‌شدند و بدون خواندن زيارت، اوّل هفت شوط طواف از جانب چپ مى‌نمودند، سپس زيارت مى‌نمودند، و در بالاى سر و يا هر محلّى كه ممكن بود نماز ميگزاردند.

و حقير هم با جميع رفقائى كه با ايشان مشرّف مى‌شديم، در معيّت ايشان به همين نحوه و كيفيّت چهارچوب درها را مى‌بوسيديم، و هفت شوط طواف مى‌نموديم و سپس زيارت و نماز زيارت را بجاى مى‌آورديم.

فعل اولياء خدا حجّت است‌

و چون فعل أولياى خدا حجّت است، تا به حال رويّه حقير هم در زيارت، از بوسيدن درها و طواف به همين نحوه بوده است. يعنى تا زمانيكه دور ضريح مطهّر را حائل نگذارده بودند كه قسمت مردها از زنها مجزّا گردد، تقريباً مدّت چهارده سال، حقير تابستانها و بعضى اوقات ديگر چون شهر رجب، و يا احياناً بيست و سوّم ذى القعدة الحرام كه توفيق زيارت عنايت مى‌شد، دور قبر مطهّر همين هفت شوط طواف را مى‌نمودم؛ و بناءً بر متابعت از حضرت آقاى حدّاد مطلب چنين بوده است. و امّا براى توضيح اين مطلب، چه درباره طواف، و چه درباره بوسيدن عَتَبه مباركه براى سائر اخوان دينى و أخِلّاءِ روحانى ناچارم از اينكه بحثى فقهى در اين باره بنمايم، تا جواز طواف، و جواز بوسيدن عتبه در هر يك از مراقد شريفه ائمّه‌