[1] -« مثنوى معنوى مولوى» مجلّد اوّل از طبع آقا ميرزا محمود ص 16، سطر 16، و از طبع ميرخانى ص 17، سطر 18؛ و در تعليقه اوّل آورده است كه:

ما عدم هائيم، دو طور معنى شده: بعضى، هستيهاى ما را عطف بر ما گرفته‌اند؛ يعنى: ما كه ماهيّات ما باشد، و هستيهاى ما كه محض وجود رابطى است، معدوم و نابوديم و هست مى‌نمائيم؛ و تو كه وجود مطلقِ اصلى، در نظر ناقص ما فانى مى‌نمائى! و بعضى هستيهاى ما را مبتدا گرفته‌اند؛ يعنى: هستيهاى ما توئى و از تو است كه وجود مطلق و اصل اصولى كه فنا ندارى!