و حجّ اين خانه را يك عمل جبرى اضطرارى از ناحيه أهرمن شيطانى براى عقوبت جلوه دهد. اين همان مجوسيّت محضه است.

همه غذاهاى مسافران و ميهمانخانه و آشاميدنيهاى آنها حلال و طاهر است، همه آبهاى مترشّحه از ناودانها و جويها طاهر است مگر زمان علم به نجاست. بنابراين اى آقاى من اينك با اين ترشّحى كه به تو شده است برخيز و نمازت را بجاى آور، و اصلًا تصوّر نجاست و عدم طهارت در خودت منماى كه بدون شكّ از تسويلات شيطان است كه ميخواهد انسان را از فيض عظيم نماز و بيتوته و توجّه و دعا در اين مسجد شريف محروم دارد.

بيان حضرت حدّاد در حقيقت رَمْى جمره عقبه، و عظمت حضرت زهرا سلام الله عليها

حضرت آقا فرمودند: رَمْى جَمْره عَقَبه هم بالاخصّ خيلى براى من جالب بود؛ چون در جمره اولى و جَمره وُسطى انسان رو به قبله مى‌ايستد و رَمى ميكند. يعنى با توجّه و استقبال كعبه، انسان شيطان را ميزند و ميراند؛ امّا در جَمره عَقَبه كه بايد انسان پشت به قبله كند و رَمى نمايد، اين چه معنى دارد؟! معنى‌اش عين توحيد است. يعنى آن كعبه‌اى را كه من تا بحال با اين نفس خود بدان توجّه مى‌نمودم، آنرا اينك پشت سر گذارده، و با توجّه به اصل توحيد كه داراى جهت و سمتى نيست، و با نفسى كه از آن نفس بيرون آمده و توجّه بدان سو را ندارد ميخواهم شيطان را رَمْى كنم.

بنابراين حقيقت اين رمى نيز عوض مى‌شود، و آن رميى است كه از دو رمىِ سابق، پاكتر و زلال‌تر است؛ و شايد سرّ تعدّد رمى‌ها تعدّد حقيقت و واقعيّت آنها باشد نه امر تكرارى.

و از جمله حالاتشان در مدينه طيّبه ميفرمودند: بسيار عظمت حضرت زهراء سلام الله عليها مرا در خود فرو برده بود؛ چه در منزل و چه در مسجد النّبىّ؛ بالاخصّ در مسجد رسول الله، به قدرى عظمت آن حضرت متجلّى بود كه گويا: تمام مقام نبوّت با تمام خصوصيّاتش و تمام مدارج و