بَيْنَ أَسْلِحَتِهِمْ؛ وَ اخْلَعْ وَثَآئِقَ أَفْئِدَتِهِمْ، وَ بَاعِدْ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ أَزْوِدَتِهِمْ، وَ حَيِّرْهُمْ فِى سُبُلِهِمْ، وَ ضَلِّلْهُمْ عَنْ وَجْهِهِمْ، وَ اقْطَعْ عَنْهُمُ الْمَدَدَ، وَ انْقُصْ مِنْهُمُ الْعَدَدَ، وَ امْلأ أَفْئِدَتَهُمُ الرُّعْبَ، وَ اقْبِضْ أَيْدِيَهُمْ عَنِ الْبَسْطِ، وَ اخْزِمْ أَلْسِنَتَهُمْ عَنِ النُّطْقِ، وَ شَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ، وَ نَكِّلْ بِهِمْ مَنْ وَرَآءَهُمْ، وَ اقْطَعْ بِخِزْيِهِمْ أَطْمَاعَ مَنْ بَعْدَهُمْ!

اللَهُمَّ عَقِّمْ أَرْحَامَ نِسَآئِهِمْ، وَ يَبِّسْ أَصْلَابَ رِجَالِهِمْ، وَ اقْطَعْ نَسْلَ دَوَآبِّهِمْ وَ أَنْعَامِهِمْ! لَا تَأْذَنْ لِسَمَآئِهِمْ فِى قَطْرٍ، وَ لَا لِارْضِهِمْ فِى نَبَاتٍ!

[1]

«بار خدايا! به سبب نيرو و قدرتى كه به مسلمينِ سرحدّدار داده‌اى، دشمنشان را سست و بى قدرت كن! و چنگ و ناخن دشمنشان را از سرشان برچين؛ و ميان آنها و ميان سلاحهايشان جدائى افكن؛ و بندهاى اميد را از دلهايشان ببُر؛ و ميان آنها و آذوقه آنها دورى انداز؛ و آنانرا از مقصود و منظورشان در راههايشان به تحيّر افكن؛ و در مقصدشان گمراهشان كن؛ و هر گونه كمك و مَدد را از آنها قطع فرما؛ و تعدادشان را كم كن؛ و قلوبشان را پر از واهمه و ترس و هراس بگردان؛ و دستهايشان را از توان كار فرو ببند؛ و زبانهايشان را از قدرت گفتار چاك زن؛ و با فرارى دادن اين دشمنان آنانى را كه پشت سر ايشان هستند فرارى بده و با تفرّق و پراكندگى ايشان ديگر دشمنان را پراكنده ساز؛ و ايشان را چنان عقوبتى بنما كه مايه عبرت و ترس و برحذر شدن دشمنانى كه پس از آنها هستند گردد؛ و به سبب ذلّت و خوارى آنها طمع‌هاى دشمنانى را كه بعد از آنها هستند قطع كن!

بار خدايا! رَحِمهاى زنانشان را عقيم و آنان را نازا كن؛ و نطفه مردانشان را خشك فرما؛ و نسل چارپايان سوارى و حيوانات شيرده ايشان را قطع نما

[1] -

! الدّعآءُ السّابعُ و العشرونَ: وَ كان مِن دُعآئه 7 لِاهل الثُّغور، فقره 5 و 6