مستغرق شدم چنانكه طاقت شنيدن ذكر نماند. پس شيخ فرمود كه:

كسى در حضور و نزديكى سيد ذكر بلند نگويد كه خوف انذهاب روح است. و مدت سه ماه مرا در زنجير داشتند و طعام به آرام دادند تا وجودم آرام گرفت. و با اين همه تربيت، در وقت سماع در صحن خانقاه بسر رقص مى‌كردم. و در هفته دو بار سماع مى‌بود و شش سال در خلوت‌خانه بودم كه هرگز بر زبان سخن دنيا نرفت و در دل ياد آن نيامد و چون از وظيفه صباح فراغت حاصل آمدى بيل زدن فرمودندى در غير ايام اربعين. (چله صوفيانه)[1] مرگ شيخ محمود مزدقانى را به اختلاف به سال 761 و 766 هجرى در همدان ثبت كرده‌اند.[2]

[1] - روضات الجنان و جنات الجنان تأليف حافظ حسين كربلائى تبريزى به تصحيح جعفر سلطان القرائى جلد دوم صفحه 275.

[2] - روضات الجنان و جنات الجنان جلد دوم صفحه 282.