وبين حبيبهم‌[1].

براى وجود مقدس حضرت حق شرابى است مخصوص اوليايش، چون بنوشند مست شوند و چون مست گردند به نشاط آيند و چون به نشاط آراسته شوند پاكيزه گردند و چون پاكيزه شوند ذوب گردند و چون ذوب گردند از تمام شوائب خالص شوند و چون خالص شوند عاشقانه در طلب آيند و چون بطلبند بيابند و چون بيابند واصل گردند و چون واصل گردند متصل شوند و چون متصل شوند بين آنان و محبوبشان فرقى نماند.

اين است وضع عارفان كه با قدرت علم و معرفت و احسان و عمل و تقوا و زهد و ورع و پارسايى و كرامت و شرافت خود را به چنين مقام عظيمى رسانده‌اند!!

انصاف دهيد، اگر غلبه با شهوت باشد و حاكم بر انسان هواى نفس و كارگردان حيات شيطان و بر جان و بدن مرض كسالت و همت در خور و خواب و غفلت، آيا انسان به جايى مى‌رسد و از عنايات حضرت محبوب نصيبى مى‌برد؟!

جمال دل‌

آورده‌اند كه محنت‌زده‌اى در راهى مى‌رفت، مخدره‌اى بس با جمال پيشش آمد، چشمش بر كمال حسن او افتاد، دلش صيد آن جمال گشت، بر پى آن مخدره مى‌رفت، چون آن مخدره به در سراى خود رسيد، التفاتى كرد، آن محنت‌زده را ديد بر پى وى، گفت: مقصود چيست؟ گفت: سلطان جمال تو بر نهاد ضعيفم سلطنت رانده است و در كمند قهر خويش آورده است، با توام دعوى عشقبازى‌

[1] -جامع الاسرار و منبع الأنوار: 205؛ نقد النقود: 676؛ قرة العيون، ماده( نور)؛ كلمات مكنونة: 35.