و خوشبختى و نجات را چنين بيان مى‌كند:

يا على! تو را از سه خصلت بزرگ كه گناه است نهى مى‌كنم: حسد، حرص، دروغ كه البته انسانى كه داراى ترس از مقام خداست دائم از اين سه خصلت و مشابه آن در حال گريز است.

يا على! بزرگترين اعمال سه چيز است: انصاف دادن به مردم، مواسات با برادر در راه خدا و يار حق در هر حال.

يا على! خوشحالى مؤمن در دنيا به سه چيز است ملاقات با برادران، افطار از روزه، عبادت در آخر شب.

يا على! سه چيز در هركس نباشد براى اعمال نيكش پايدارى نخواهد بود، ورعى كه او را از معاصى حفظ كند، اخلاقى كه بتواند با آن با مردم زندگى كند، بردبارى و حالى كه بتواند جهل جاهل را با آن از خود دور نمايد.

يا على! سه چيز از حقايق ايمان است: انفاق به وقت تنگدستى، انصاف دادن به مردم و بخشش علم به كسى كه براى فراگيرى آن آمده.

يا على! سه چيز از مكارم اخلاق است، بخشش به كسى كه تو را محروم كرده، صله رحم با خويشى كه با تو قطع رابطه كرده و گذشت از كسى كه به تو ظلم كرده‌[1].

آرى، انسان اگر از حرص، حسد، كذب و ساير صفات رذيله بگريزد و به واقعيت‌هايى كه نبى اكرم 6 به على 7 سفارش كرده آراسته شود نجات پيدا كرده است. كسى كه به حقيقت، نجات از شر دنيا و آخرت را مى‌طلبد بايد از كليه عوامل شر در گريز باشد، كتب آسمانى و انبيا و ائمه : از آنچه انسان بايد بگريزد

[1] -من لا يحضره الفقيه: 4/ 356، باب النوادر، حديث 5762.