سوره مباركه «يس» از او تجليل كرده و آن چهره پاك را يكى از ستارگان درخشان بهشت معرفى كرده است. آرى، اين‌گونه مردمان كه در راه حق از همه چيز گذشتند در ادعاى محبت راستگوترين مردم بودند و چنان بودند كه محبوب را بر همه ماسوا ترجيح دادند. و به فرموده امام صادق 7: ودليل الحب إيثار المحبوب على ما سواه.

اثر معجزه‌آساى ادب‌

حر بن يزيد در روز عاشورا بر سر دو راه قرار گرفته بود: يكى سپهسالارى، ثروت‌اندوزى، زن و فرزند، مقام و منزلت مادى و ديگر جان باختن و از هستى گذشتن؛ اما آن انسان عاقل پس از اندكى تأمل حق تعالى را در پرتو امامت حضرت سيدالشهدا 7 بر ماسوا ترجيح داده و با خداى عزوجل معامله كرد.

در اين زمينه در كتاب «نقد و تحليل و تفسير مثنوى»[1] مى‌خوانيم:

انسانى كه داراى ادب درونى است، هرچند كه مرتكب تبهكارى شود، هرچند كه خود را گاهى ببازد؛ ولى سرانجام آن ادب روحى او را از سقوط نجات خواهد داد.

در داستان حر بن يزيد رياحى مى‌خوانيم:

اين مرد به عنوان مبارزه و دستگيرى حسين بن على 8 و سپردن آن به دست خونخوار تاريخ بشرى يعنى «ابن زياد» بيرون آمد و در برابر حسين 7 قرار گرفت.

آن چنان كه دو دشمن خونى رو در روى يكديگر مى‌ايستند، بر سر راهش ايستاد.

هنگام نماز حسين 7 فرمود: تو برو يك طرف و با لشكرت نماز بخوان تا ما نيز نماز خود را بخوانيم حر گفت: شما جلو بايست تا نمازمان را به امامت تو بخوانيم.

حر بن يزيد آن روز نماز را پشت‌سر حسين بن على 8 خواند، سپس هنگامى كه‌

[1] -نقد و تحليل و تفسير مثنوى: 1/ 97.