چيزى به انسان نمى‌دهد؛ زيرا چيزى ندارد كه به انسان بدهد. غير خدا آدمى را به فقر مادى و معنوى مى‌كشد و دنيا و آخرت انسان را به باد مى‌دهد ووسيله هلاكت ابدى آدمى را فراهم مى‌نمايد بنابراين عارف از غير حق، رسالت انبيا، امامت امامان :، حكمت حكيمان، عرفان عارفان واقعى، اخلاق حسنه و اعمال پسنديده، سخت گريزان و به شدت در ترس و وحشت است.

كسى كه از امور زيان‌بار و خسران‌آور غير قابل جبران گريزان نباشد، بايد بداند كه هنوز ترس از مقام خدا و وحشت از عقاب فردا، در دل او جاى نگرفته است گرچه خود را عارف بداند به وادى عرفان اسلامى قدم نگذاشته است.

راستى مگر رشد و كمال، بصيرت و بينايى و يافتن و رسيدن به اصل معرفت با ادعاى بدون عمل و دعواى بدون سرمايه امكان‌پذير است؟!

از چه چيز بايد گريخت‌

به طور كلى از آيات و روايات و آثار اسلامى استفاده مى‌شود:

انسان بايد از دو چيز و هرچه وابسته به آن دو چيز است سخت گريزان باشد:

1- از همنشينى با گناهكار و فاسدى كه اميد بازگشت و توبه به او نمى‌رود از آنجا كه نشست و برخاست با اين افراد مانع راه رشد و كمال انسانى است، بايد تا سر حد ريشه كن شدن ارتباط، با او به مبارزه برخاست.

2- آنچه از ديدگاه قرآن و اخبار به عنوان گناه و امر حرام معرفى شده است.

در اينجا به بخشى از آيات و رواياتى كه مربوط به اين دو واقعيت است اشاره مى‌كنيم: