زندگانى در زمين بر آنها استوار است.

از ميان ميليونها احتمال، حتى يك احتمال هم نمى‌رود كه همه اين گازها در آن واحد در سياره‌اى جمع شوند و مقدار و كيفيت آنها هم به طورى متعادل باشد كه براى حيات كافى به نظر برسد.

از طريق علمى توضيحى درباره اين راز طبيعت نمى‌توان داد و اگر هم بخواهيم بگوييم همه اين نظم و ترتيبات تصادفى است، برخلاف منطق رياضى كه بر دو دو تا چهارتا است- به اين معنى كه هر نظمى ناظمى دارد و هر حركتى محركى- استدلال كرده‌ايم‌[1].

اين گوشه‌اى از اسرار و منافع يك جزء از اجزاى غير قابل شمارش جهان يعنى اكسيژن است؟ آيا وقتى با اين ديد به عنايت و محبت و لطف و مهربانى به انسان نظر شود و از اين طريق هم راه معرفت طى شود حاصل عشق به آن وجود مقدس نمى‌گردد؟! و راستى چه عالى است كلام امام صادق 7 درباره عارفان و عشق آنان كه مى‌فرمايد: والحب فرع المعرفة

قوه هاضمه‌

2- تا به حال صدها و هزارها كتاب درباره هاضمه و كيفيت كار دستگاه گوارش نگاشته شده است؛ ولى هر سال كشفيات جديدى در اين زمينه منتشر مى‌شود كه گويى با موجود جديدى رو به رو مى‌شويم كه در گذشته هرگز او را تجربه نكرده‌ايم.

موضوع هميشه تازگى دارد و توجه انسان را به خود جلب مى‌كند.

اگر ما جهاز هاضمه را به يك آزمايشگاه شيميايى تشبيه كنيم و مواد غذايى را كه‌

[1] -راز آفرينش انسان: 37- 44.