آنان كه مى‌خواهند به حقيقت خليفة الله باشند و علاقه‌مندند تمام حركات و سكنات آنان برابر با دستورهاى مولا باشد و عاشق اين حقيقتند كه معنا و معنويت بر تمام وجودشان حكومت داشته باشد و براى رسيدن به تمام اين حقايق متوسل به قرآن و انبيا و امامان : و دعاهاى وارده مى‌شوند و از مناجات نيمه شب و استغفار در سحر غفلت ندارند، عارفند.

كسى كه مى‌خواهد دلش از همه قيود مادى آزاد شود و دنيا و عناصرش او را محكوم خود نكنند بلكه در زندگى وسيله‌اى براى رسيدن به مقام قرب باشد، كسى كه نمى‌خواهد به هيچ چيز دنيا به عنوان هدف بنگرد، آن كه عاشق بهره گرفتن از تمام نعمت‌ها براى رسيدن به حق است و از هيچ مجاهده‌اى در اين راه دريغ ندارد، كسى كه مى‌خواهد در همه زمينه‌ها تسليم حق باشد و قلبش آراسته به مقام رضا گردد و جز به پروردگار تكيه نكند، عارف و آراسته به عرفان است.

جلوه توحيد در قلب بدان گونه است كه ترديد و شك و وسوسه و شيطنت و نفاق و شرك در آن راه نداشته باشد، بدان صورت كه اگر صاحبش با اره او را ذره ذره كند و با آتش بسوزاند، در عشقش به خدا خلل وارد نشود و هم چنين مسائلى از قبيل: تسليم، رضا، توكل، زهد، ورع، تقوا، تضرع، انابه، توبه، اتصال به نبوت، پيوند با ولايت، طهارت باطن، خشوع، خضوع، بندگى خالصانه، خدمت به خلق، رعايت حقوق همه و... از پايه‌ها و مسائل اصيل عرفان و آراسته به اين واقعيت‌ها عارف است.

عنايت داريد كه اين‌ها مسائلى نيست كه از آن‌ها به عنوان مسائل وارداتى ياد كرد.

شناخت واقعى حق، آگاهى به اهداف انبيا و امامان :، اجراى فرامين الهى و آراسته شدن به حسنات اخلاقى محض عرفان و عرفان محض است.