وسائل لازم را براى آنان مى‌بردند. پس از آن همه گريه و زارى و عذر آوردن به پيشگاه حق، خبرى از عفو و مغفرت نشنيدند. «كعب» دو رفيق خود را صدا زد و گفت: علت عدم پذيرش توبه ما دوستى ما با يكديگر است حال كه همه از ما بريده‌اند بياييد ما هم از يكديگر كناره گرفته و هريك به بدبختى و روسياهى خود در پيشگاه حق بناليم. بدين‌گونه عمل كردند.

سرانجام خداى مهربان آيه 118 سوره توبه را نازل نمود پيامبر عزيز 6 مردم را مأمور بازگرداندن آنان كرد و خود، در جلوى مسجد به انتظار آنان قرار گرفت. مردم با احترام ايشان را وارد مدينه كردند، چون چشم پيامبر 6 به «كعب» افتاد او را در آغوش محبت گرفت و فرمود: اى كعب! در تمام مدت عمرت ساعتى به ارزش و قيمت ساعت قبولى توبه‌ات وجود ندارد.

اميد در قرآن‌

فلولا فضل الله عليكم ورحمته لكنتم من الخاسرين‌][1].

و اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود، قطعا از زيانكاران بوديد.

[و الله رؤف بالعباد][2].

و خدا به بندگان‌مهربان است.

[و الله يدعوا إلى الجنة و المغفرة بإذنه و يبين آياته للناس لعلهم يتذكرون‌][3].

و خدا به توفيق خود به سوى بهشت و آمرزش دعوت مى‌كند، و آياتش را براى‌

[1] -بقره( 2): 64.

[2] -بقره( 2): 207.

[3] -بقره( 2): 221.