هاديان راه‌

انبيا و امامان : سر حلقه عارفانند، كسى همانند آن بزرگواران خدا را نشناخت و به برنامه‌هاى حق عمل نكرد، حالى مانند حال آنان نبود و هم چون آنان كسى به مقام قرب نرسيد. مخلصين، صابرين، متوكلين، صالحين، صديقين، مقربين تعبيرهاى بلندى است كه قرآن از مقامات روحى و عملى آنان نموده، وقتى گفته مى‌شود عباد الله، اصفياء الله، اولياء الله، مصداق اتم و اكمل آنانند.

آن اهل كرامت و شرافت و اصالت و معرفت و بينش راضى بقضاء الله، تسليما لامرالله، داعيا الى الله، متوكلا على الله و هادى و مهدى بودند.

همانان بودند كه بر اثر مقام عصمت و پاكى جان و طهارت باطن و حسن اخلاق و عمل و مجاهدت در راه محبوب به نبوت و امامت رسيدند، تا همه انسان‌ها را به نور حق منور كرده و جان و دل آنان را به آيينه تجلى انوار ملكوت جلا دهند.

انبيا و امامان : عظيم القدر، ابتدا انسان را به مسئله توحيد توجه داده و در صدد پاك كردن قلب انسان از كدورت شرك برآمده و براى خاطر زدودن زنگ كفر از عمق دل او كوشيدند و پس از فراهم آوردن زمينه تزكيه نفس، به ارائه نقشه و طرح و راه رسيدن انسان به خدا قيام كردند.

انبيا براى اجرا شدن مسائل اخلاقى و عملى، ضامنى چون ايمان به خدا و روز قيامت قرار دادند و در تمام شؤون حيات و زندگى، انسان را تشويق به پياده كردن دستورهاى الهى، به خصوص مقررات روحى و اخلاقى نمودند.

در زمينه تعاليم وحى و سنن انبيا، هر كس بيشتر دنبال فهم حقايق و واقعيت‌ها برآمد، بيشتر تشنه حركت و عاشق رسيدن به مقام قرب شد.

گروهى آن چنان عاشقانه اين راه را پيمودند كه صاحب سر و دارنده علم بلايا