امام على بن ابى طالب 7 مى‌فرمايد:

فإنه لا سواء إمام الهدى وإمام الردى وولى النبى وعدو النبى ولقد قال لى رسول الله 6: إنى لا أخاف على أمتى مؤمنا ولا مشركا أما المؤمن فيمنعه الله بإيمانه، وأما المشرك فيقمعه الله بشركه ولكنى أخاف عليكم كل منافق الجنان عالم اللسان يقول ما تعرفون ويفعل ما تنكرون‌[1].

پيشواى هدايت، ورهبر ضلالت وتبهكارى، دوست پيامبر و دشمن رسول اكرم 6 مساوى نيستند، من بر امتم از مؤمن ومشرك نمى‌ترسم؛ زيرا مؤمن را خداوند با كمك ايمانش از تعدى و جور حفظ مى‌كند و مشرك را به خاطر شركش قلع وقمع مى‌نمايد، اما ترس و وحشت من از مردم منافق و انسان‌هاى دو چهره است كه دل آنان با ظاهرشان يكى نيست، آنچه را شما مى‌پسنديد به زبان جارى مى‌كنند، و انجام مى‌دهند آنچه را به ضرر شماست.

آرى، پيامبر 6 با آن عظمت از شر منافقان نسبت به امت اسلامى وحشت داشت.

و نيز امام در «نهج البلاغة» مى‌فرمايد:

أخاف عليكم من عقابه‌[2].

من بر شما از عقاب خدا به خاطر اين همه تبهكارى و گناه مى‌ترسم.

2- خوف از سوء عاقبت‌

بيداران راه حق بر اين عقيده‌اند كه انسان تا آخرين لحظه عمر با دو نوع دشمن‌

[1] -نهج البلاغة: نامه 27.

[2] -نهج البلاغة: خطبه 42.