أنا أخوفكم من الله‌[1].

خائف‌ترين شما از خدا من هستم.

چه مسائل مهمى كه از خوف انبيا در قرآن و كتب اسلامى نقل شده و چه برنامه‌هاى پر اهميتى در اين زمينه از اولياى خدا و ائمه هدى : و عارفان الهى به ما رسيده، نشنيده‌ايد كه سر حلقه عارفان و روح عاشقان، على 7 شبى چند بار از خوفى كه از عظمت حق داشت و از اوضاع جهان بعد نسبت به آنان كه مورد لطف نخواهند بود از خود بيخود مى‌شد!!

سالكان راه مى‌گويند:

كم‌ترين درجه خوف آن است كه در اعمال و اطوار تجلى كند، آنجا كه انسان از هر گناهى كناره گيرد، معلوم مى‌شود از خوف بهره‌ور است و تازه اين خوددارى از گناهان در فرهنگ الهى ورع شمرده شده و چنانچه انسان از شبهات بپرهيزد داراى تقوا گشته و چون نظر از غير حق بردارد و هيچ نفسى جز به ياد او نكشد داراى صدق شده و در زمره صديقان آمده است.

خوف پر و بالى است كه به وسيله آن بندگان حضرت حق، به سوى هر مقام شايسته‌اى پرواز كرده و به سبب آن از منازل پر هول آخرت با كمال اطمينان عبور مى‌كنند.

كسى كه غرق در شهوات است و آلوده به هر لذت حرام و ترسى كه او را از افتادن در لجنزار گناه حفظ كند نداشته باشد، چگونه مى‌خواهد از عذاب فردا درامان باشد؟

در خبر مهمى از حضرت صادق 7 چنين مى‌خوانيم:

[1] -جامع السعادات: 1/ 203.