بيت بر وزن شماره 12 با قافيه مردف موصول.

______________________________ (43)- انبازى: لفظ فارسى بمعنى شركت.

مفاد بيت اين است كه نوازش و پرستارى ناكس موجب آن ميشود كه از دولت و قدر تو سوءاستفاده كند و با وسايلى كه برايش فراهم آورده‌اى گناه و خطا ورزد و بدين‌ترتيب ترا در گناه شركت دهد چه تعاون بر گناه و تعدى و اعانت به ظلم، خود گناه است.

نظير:

ترجمه: هرگاه بزرگوار را حرمت دارى، مالك دل او ميشوى و اگر فرومايه را گرامى دارى سركشى ميكند و راه عصيان پيش ميگيرد.

(8) به دوستى پادشاهان اعتماد نتوان كرد ...

(44)- بدوستى پادشاهان ...: در اين عبارت، صنعت لف‌ونشر بكار رفته و قدر مشترك ميان دوستى پادشاهان و آواز خوش كودكان، عدم ثبات است زيرا بدگمانى و وسوسه خيالى ممكن است پادشاه را با دوست صميم خود باوجود پيشينه نيك بر سر خشم آورد و آواز خوش كودك با خوابى كه در آن اثر بلوغ پيدا ميشود ممكن است دگرگون گردد. در اينجا خواب مجازا در معنى احتلام بكار رفته است. در بعضى نسخه‌ها بجاى خيال، لفظ «جواب» آمده و جواب با خواب جناس خط دارد و مراد از جواب در اينجا سخنى است كه در حضور پادشاه گفته شود.

(45)-

بيت بر وزن شماره 5 با قافيه موصول.

مراد بيت اين است كه نبايد نسبت به معشوقى كه دوستان متعدد دارد دلداده شد و اگر كسى بچنين معشوقى دل دهد بايد براى جدايى، هميشه آماده باشد چه هرزمان ممكن است گفته دوستى، معشوق را درباره دوستان ديگر بدگمان كند و اين تمثيل مبين مطلبى است كه در باره دوستى پادشاهان پيش از اين گفته شد.

(9) هرآن سرى كه دارى با دوستان در ميانه منه ...

(46)- چه دانى. در معنى احتمال و امكان و عدم اطمينان بكار رفته است. اين سخن چه دانى كه دشمن گردد ... دوست گردد» اشاره دارد به گفتار حضرت على (ع):

احبب حبيبك هونا ما عسى ان يكون بغيضك يوما ما و ابغض بغيضك هونا ما- عسى ان يكون حبيبك يوما ما

ترجمه: دوست خود را بااحتياط دوست بدار چه شايد روزى با تو دشمن گردد و