گاهى به وجود آن تازه‌اند و گاهى به عدم آن پژمرده و سرو را هيچ از اين نيست و همه وقتى خوش است و اين است صفت آزادگان.

(118)

567 دو كس مردند و حسرت بردند: يكى آنكه داشت و نخورد و ديگر آنكه دانست و نكرد.

\* تمام شد كتاب‌ 570 گلستان به توفيق حضرت‌ 571 سبحان و 572 هو المستعان و عليه- التكلان‌ 573 بدانكه در اين جمله، چنانكه رسم‌ 574 مؤلفان است‌ 575 و دأب‌ 576 مصنفان، از شعر متقدمان بطريق‌ 577 استعارت، 578 تلفيقى نرفت.

582 غالب گفتار سعدى طرب‌انگيز است و طيبت‌آميز و كوته‌نظران را بدين علت، زبان طعن دراز گردد كه‌ 583 مغز دماغ، بيهوده بردن و 584 دود چراغ، بيفايده خوردن، كار خردمندان نيست. و ليكن بر راى روشن صاحبدلان كه روى سخن در