حكايت (19)

يكى را از ملوك عرب حديث‌ 218 مجنون ليلى و شورش حال وى بگفتند كه با كمال فضل و بلاغت سر در بيابان نهاده است و زمام اختيار از دست داده. بفرمودش تا حاضر آوردند و ملامت كردن گرفت كه در شرف نفس انسان چه خلل ديدى كه خوى بهايم گرفتى و ترك عشرت مردم گفتى؟ گفت:

223 تا حقيقت معنى بر صورت دعوى گواه آمدى كه‌ 224 فذلكنّ الّذى لمتنّنى فيه ملك را در دل آمد جمال ليلى مطالعه كردن تا چه صورت است موجب چندين فتنه، بفرمودش طلب كردن. در احياء 225 عرب بگرديدند و بدست آوردند و پيش ملك در صحن سراچه بداشتند. ملك در هيئت او نظر كرد شخصى ديد سيه‌فام، ضعيف‌اندام، در نظرش حقير آمد بحكم آنكه كمترين‌ 226 خدّام حرم او به جمال از او در، پيش بودند و به زينت، بيش. مجنون بفراست دريافت. گفت: از 227 دريچه چشم مجنون بايستى در جمال ليلى نظر كردن تا سرّ مشاهده او بر تو تجلى كند.