حكايت (6)

29 سحبان وائل را در فصاحت بينظير نهاده‌اند بحكم آنكه سالى بر سر جمعى سخن گفتى و لفظى‌ 30 مكرر نكردى و اگر همان اتفاق افتادى، بعبارتى ديگر بگفتى و از جمله آداب ندماى ملوك يكى اين است.

حكايت (7)

يكى را از حكما شنيدم كه ميگفت: هرگز كسى به جهل خويش اقرار نكرده است، مگر آن كس كه‌ 32 چون ديگرى در سخن باشد همچنان تمام ناگفته، سخن آغاز كند.

حكايت (8)

تنى چند از خاصان محمود گفتند حسن‌ 36 ميمندى را، كه سلطان امروز ترا چه گفت در فلان مصلحت؟ گفت: بر شما هم پوشيده نماند. گفتند: آنچه با تو گويد به امثال ما گفتن روا ندارد. گفت: به اعتماد آنكه داند كه نگويم، پس‌