175 معلومى نداشت. 176 خرامان همى‌رفت و ميگفت:

اشترسوارى گفتش: اى درويش، كجا ميروى! برگرد كه بسختى بميرى.

نشنيد و قدم در بيابان نهاد و برفت. چون به نخله‌ 179 بنى محمود رسيديم، توانگر را اجل فرارسيد. درويش ببالينش فراز آمد و گفت: ما به سختى بنمرديم و تو بر بُختى بمردى.

حكايت (17)

عابدى را پادشاهى‌ 185 طلب كرد. عابد انديشيد كه دارويى بخورم تا ضعيف شوم‌ 186 مگر اعتقادى كه دارد در حق من، 187 زيادت كند. آورده‌اند كه داروى قاتل بود، بخورد و بمرد.