335 به معظمّات امور مملكت متعلق باشد و تحمل‌ 336 ازدحام عوام نكند.

گفت: برانيد اين گداى‌ 339 شوخ‌ 340 مبذر را كه‌ 341 چندان نعمت‌ 342 به چندى مدت برانداخت كه خزانه‌ 343 بيت المال، لقمه‌ 344 مساكين است نه‌ 345 طعمه اخوان الشياطين.

يكى از وزراى ناصح گفت: اى خداوند، مصلحت آن بينم كه چنين كسان را 349 وجه كفاف‌ 350 به تفاريق‌ 351 مجرى دارند تا در نفقه اسراف نكنند.

اما آنچه فرمودى از 352 زجر و 353 منع، مناسب سيرت ارباب همت نيست يكى را به لطف اميدوار كردن و باز به نوميدى خسته گردانيدن.

حكايت (14)

يكى از پادشاهان پيشين در رعايت مملكت سستى كردى و لشكر بسختى داشتى لاجرم چون دشمنى صعب روى نمود، همه‌ 359 پشت بدادند.