تشنيع صوفيان بر آن صوفى كه پيش شيخ بسيار مى‌گويد

ب 3499- 3492 تشنيع: عيب كردن، سخن زشت گفتن.

شُنعَه زدن: (شنعه: زشتى+ زدن) عيب كردن.

خانقاهى: منسوب به خانقاه. شيخ مقيم خانقاه: شيخى كه تربيت سالكان را عهده‌دار است.

جَرَس: زنگ، درا.

اصحاب كهف: نگاه كنيد به: شرح بيت 3187/ 1 زَحف: در لغت به معنيهاى چند آمده: به تدريج نزديك شدن، برخاستن يا كشيدن پا، با كندى پيش رفتن، روبرو شدن. در بيت مورد بحث به معنى «گرد آمدن» به كار رفته است.

أوساط: جمع وسط: ميانه.

خَيرُ الامور: بعضى آن را حديث دانسته‌اند. (مجمع البحرين، ذيل «وسط») در مجمع الامثال اين جمله را از سخن بصرى آورده است كه در پاسخ به اعرابيى گفت. در