اين نسخه را از دستنوشت آقاى شاكرى كه ايشان از نسخه اصلى شرح دعاى صباح آن مرحوم تهيّه و تصوير آن را در اختيارم گذارده بودند، استنساخ نمودم (جمادى الاولى 1418 ه. ق).

اين شرح از امتيازات زيادى برخوردار است زيرا كه نويسنده آن حكيم متألّه و عالم ربّانى و اديب خوش قريحه، در هر فرازى از فرازهاى دعاى شريف صباح با باريك بينى خاصّى نكته‌هاى ذوقى و عرفانى و بلاغى و ادبى را مورد دقّت و بررسى قرار داده و به جرأت مى‌توان گفت در نوع خود بى‌نظير است و اگر چه پاره‌اى از شروح همانند شرح فيلسوف معروف حاج ملاّ هادى سبزوارى مشتمل بر نكات فلسفى و عرفانى است و يا بعضى از شروح منظوم، حكايت از ذوق سرشار نويسنده دارد، امّا شرح حاضر با استفاده از آيات قرآنى و روايات اهل بيت : و اشعار شعراى عارف و ذوق عرفانى و اصطلاحات بلاغى و حتّى نكته‌هاى ادبى نحوى و صرفى، براى خواننده از هر طبقه‌اى كه باشد، جاذبه خاصّ خود را دارد، مؤلّف بزرگوار آنجا كه لازم ديده است، در ذيل فرازى پس از توضيح بعضى از واژه‌ها و نكته‌ها، ابتدا به بيان مفهوم ظاهر عبارت پرداخته سپس تحت عنوان «بطن» به آنچه در وراى ظاهر عبارت، براى يك محقّق سودمند است، مى‌پردازد و آنگاه با عنوان «بطن البطن» براى اهل ذوق- البته در مواردى- مطلب را اوج مى‌دهد چنانكه گويى در محضر مولى الموحّدين، امام العارفين على 7 نشسته و در حال نيايش، او را و اوجگيرى و تقرّب او را به ملكوت اعلا و عروج معنوى او را، به چشم دل و معرفت روحى مى‌نگرد و مشاهدات خود را در قالب عبارات به تصوير مى‌كشد و شايد بالاترين و مهمترين امتياز اين شرح همين باشد كه خواننده را به عمق درياى نيايش مى‌برد و هر خواننده‌اى را با هر گرايش و تخصّص علمى كه دارد، با دست پر از مرواريدهاى معنوى برمى‌گرداند، البته توفيق نيايش و فراهم آمدن حال دعا امرى است الهى و به دست اوست.

من اللّه التّوفيق و عليه التّكلان محمّد رضا عطايى عضو هيأت علمى دانشگاه آزاد اسلامى مشهد