ستايش پيغمبر صلى اللّه عليه و آله‌

[1] داعى: اسم فاعل از دعوت و دعايت و در اينجا مراد خواننده و خواهنده مقصود و اهل طلب و سلوك است.

[2] راعى: بمعنى شبان و سرپرست، مراد اينست كه در اين راه سالك به دستگيرى مرشد نيازمند است و بهترين مرشد راهنما در طريق عرفان، شريعت و صاحب شريعت الهى است.

[3] - خلاف پيمبر: مراد اينست كه اگر كسى با پيغمبر راه مخالفت گيرد و بر خلاف دستور او عمل كند، هرگز به منزل نميرسد و دچار گمراهى ميشود.

[4] صفا: راه صفا راه عرفان است و مصطفى كه از القاب پيغمبر اكرم است، از همين ريشه آمده، زيرا اسم مفعول باب افتعال آنست و مراد اينست كه تنها طى سلوك با پيروى از گفتار و كردار محمد مصطفى6 امكان‌پذير است و بس. طاء مؤلف در مصطفى جانشين تاء منقوط است. چنانكه مى‌دانيم هرگاه فاء الفعل باب افتعال صاد يا ضاد يا طاء يا ظاء باشد، چنين ابدالى صورت ميگيرد.

[5] كريم السجايا: كريم، گرامى- سجايا جمع سجيه به معنى خصلت و صفت نيك- شيم جميع شيمه( به كسر شين) بمعنى عادتها و سرشتها- برايا جمع بريه، مردمان- امم جمع امت بمعنى پيروان دين و قبيله‌ها، مراد اينست كه پيغمبر داراى صفات بزرگوارى و عادات زيباست و بر همه مردمان پيغمبر است و در قيامت از امتها شفاعت ميكند.

[6] رسل: جمع رسول، فرستادگان- رسول اخص از نبى است، زيرا پيغمبرى كه به تبليغ مأمور باشد، رسول خوانده ميشود.

[7] امين: درست‌كردار و امامت‌دار، لقب پيغمبر اكرم است كه در سوره تكوير- آيه بيستم به آن اشاره شده است‌( مُطاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ).

[8] مهبط: بكسر باء محل هبوط و فرود آمدن.

[9] جبرئيل: نام فرشته مقرب كه در زبان اروپائيان گابريل ناميده ميشود و فرشته واسطه وحى به پيغمبر اكرم است، اصل لفظ، عبرى ميباشد بمعنى جبروت خدا. از جبرئيل تحت عنوان جبريل و روح الامين در قرآن مجيد نام برده شده است.