حكايت (14) [شنيدم ز پيران شيرين‌سخن ....]

[1] عمرو: مراد عمرو ليث صفارى است.

[2] درخت كهن ميوه تازه داشت: پير را فرزندى زيبا بود.

[3] - كه هرگز نبوده است بر سرو سيب: تشبيه ضمنى است، قامت شاهد به سرو و زنخدانش به سيب همانند شده بود.

[4] فرج ديد در سر تراشيدنش: پير كهن خلاص خود را در آن ديد كه موى سر پسر را بتراشد تا مگر زشت نمايد و غوغا فرو نشيند.

[5] به موسى كهن عمر كوته اميد: موسى لفظ عربى است به معنى تيغ سلمانى.

« دست موسى سپيد» اشاره به يد بيضاء موسى است كه مكرر در قرآن مجيد از آن ياد شده است.

يكى از معجزات موسى آن بود كه دست در گريبان ميكرد و نورى سفيد از آن ساطع ميشد.

معنى تمام بيت اينست كه پدر آن جوان زيبارو كه عمرى كهن و اميدى كوتاه داشت، با تيغ سر فرزند خود را تراشيد و از سر او يد بيضاء موسى به وجود آمد. يعنى سرش از موى خالى شد و سفيد مينمود.

[6] نهادند حالى سرش در شكم: او را سر به زير و سرافكنده ساختند.