حكايت (13) [شنيدم كه در تنگنايى شتر ....]

حكايت (14) [قضا را من و پيرى از فارياب ....]

[1] سواران به يغما ...: سواران به غارت‌گرى و گردآورى گوهرهاى ريخته سرگرم شدند و پادشاه را تنها گذاشتند.

[2] وشاق:( تركى است): غلام، امروزه در تركى اوشاخ به معنى پسر است.

[3] - خلاف طريقت ...: اوليا و صاحبان ولايت از خدا جز معرفت خدا را نمى‌خواهند و اگر چيز ديگرى بخواهند، برخلاف طريقت رفتار كرده‌اند.

[4] گرد برخاسته: برخاسته صفت است براى گرد. هوى و هوس به غبار متصاعد در هوا تشبيه شده است.

[5] فارياب:( فاراب): شهرى است مشهور در خراسان قديم از توابع گوزگانان در نزديكى بلخ و بر كرانه غربى جيحون كه آنرا با اماله« فيرياب» نوشته‌اند. اين شهر بين-« مرورود» و بلخ بوده و خرابه‌هاى آن به اسم« خيرآباد» هنوز باقى است و زادگاه« معلم ثانى» ابو نصر محمد بن محمد، فيلسوف بزرگ اسلام در نيمه قرن سوم و نيمه اول قرن چهارم هجرى بوده است. همچنين مولد ظهير الدين فاريابى است.

[6] خاك مغرب: مراد تونس و مراكش است.