حكايت (1) [شنيدم كه وقتى گدا زاده‌يى ....]

[1] عمل دار: داراى تصرف ولايت.

[2] چو سنگند خاموش و تسبيح‌گوى: مصراع اشاره دارد به آيه 43 از سوره اسراء:« وَ إِنْ مِنْ شَيْ‌ءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لكِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ»- ترجمه.« هيچ‌چيز وجود ندارد مگر آنكه به حمد خدا تسبيح‌گوى است ولى شما تسبيحش را درنمييابيد».

[3] - كحل:( با ضم اول): سرمه.

[4] فتنه: مفتون، شيدا.

[5] صورت‌نگار: صفت الهى است، مقتبس از آيات قرآنى‌« وَ صَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ». آيه 64 از سوره« مؤمن‌ هُوَ الَّذِي يُصَوِّرُكُمْ فِي الْأَرْحامِ كَيْفَ يَشاءُ». آيه 6 از سوره آل عمران

[6] و گر ابلهى: بنابر ضبط فروغى« اگر ابلهى داد بى‌مغز گوست» يعنى ابلهى كه دل بصورت ظاهر بسپارد هم چون كوس، ميان تهى و بى‌مغز است.

[7] مى صرف: شراب خالص و بى‌غش. مراد اين است كه توحيد كامل در فراموش كردن دنيا و عقبى و دل سپردن به معشوق واقعى يعنى به ذات خداست.

[8] ميل: در اينجا نشانه‌يى كه در ميدان چوگان‌بازى براى تعيين مسافات نصب كنند مراد از بيت اينست: گدازاده ملازم شه‌زاده بود و ميدان او را خالى نميگذاشت، چنانكه در بازى چوگان، ميل، ملازم ميدان و در بازى شطرنج اسب همپهلوى فيل است.