باب سوم در عشق و مستى و شور

[1] غمش: ضمير متصل شين، راجع است به خدا كه منتهاى فكر و مبدأ كمال و جمال و نخستين انگيزه شوق و وجد عرفانى است و مراد از« غم» سرآغاز حالت وجد است كه سالك در مقام طلب برميآيد و مطلوب را دور از خود ميپندارد. اما در پايان طلب درمييابد كه آنچه خود داشت ز بيگانه تمنا ميكرد.

[2] نفور( با فتح اول): رمنده، گريزنده در نسخه على يف« گدايان از پادشاهان نفور» ضبط شده.

[3] - دم دركشند: خاموش شوند و رضا به داده دهند.

[4] بلاى خمار است در عيش مل ...: مراد بيت اين است كه در جهان عشق، اضداد ملازم و حافظ يكديگرند، چنانكه خمار لازمه عيش و ميگسارى است و گل را كه چون شاه است خار، سلاح‌دارى ميكند و از تعرض مصونش ميدارد همچنين الم فراق لازمه نشاط وصال است و به آن ارج و قيمت ميبخشد. مل( با ضم اول، همريشه با« مى» از هندى باستانى): شراب انگور.