حكايت (28) [حكايت كنند از جفا گسترى ....]

[1] ديهيم: تاج شاهى گويا با« دهيو» كه يك قسمت از بيست قسمت كشور هخامنشى بوده رابطه‌يى داشته باشد و ديهيم بر اين مبنا تاج شاهنشاهان است، لفظemedaiD در زبان فرانسه از طريق لغت يونانى مأخوذ از ديهيم است.

[2] تو، هم: از مصراع دوم فعل.« خواهد بود» به قرينه حذف شده است.

[3] - خداوند دولت: شخص نيك‌بخت. شخص نيك‌بخت، در غم دين و مذهب خويش است، زيرا دنيا به هر حال كه باشد گذران است.

[4] چون دنيا را ميگذارى و ميروى، زر و دينار و درهمى كه دارى بيفشان و بخشش كن.

سعدى چون زر در اختيار نداشت به افشاندن گوهر و درّ سخن دست زد.

[5] گرستند: گريستن- گريه كردن.

[6] شيخ و صاحبدل آن زمان چنين مى‌گويد: كه من دريغ دارم نام خدا را پيش اين جفاپيشه بر زبان آورم. زيرا نام خدا محترم است و هركس لياقت آنرا ندارد كه پيش او نام خدا بر زبان آورند و از او به نام خدا مسئلتى كنند.