حكايت (27) [يكى مشتزن بخت و روزى نداشت ....]

[1] زى: فعل امر از زيستن زندگانى كن.

[2] نبايد آيين بد و نظام ناپسند بوجود آورد، زيرا آيندگان خواهند گفت كه اين آيين بد از او بجاى مانده است. و بر او لعنت و نفرين باد.

[3] - نه زيرش كند ...: يعنى نه اينست كه خاك گور او را در زير ميبرد؟

[4] بفرمود دلتنگ ...: در همه نسخه‌ها روى از جفا ضبط شده اما تركيبى درست بنظر نميرسد و گويا مراد آن،« از روى جفا» باشد. يا آنكه بجاى« روى» ضمير او باشد كه مرجعش شاه است.

[5] ناگفته داند همى: خداوند به رازها آگاه است و هرچيز را بى‌آنكه گفته شود ميداند. بنابراين از بى‌زبانى و نداشتن قدرت دفاع غمگين نيستم.

[6] خاتمت و خاتمه: پايان كار. مراد بيت اينست كه اگر پايان زندگانيت با نيك روزى همراه باشد يا مرگت موجب نيك‌روزى شود، هنگام ماتم و سوگوارى بر مرگت، عروسى بحساب مى‌آيد.

[7] چاشت: يك قسمت از چهار قسمت روز است و غذايى است كه به هنگام چاشت خورند، تقريبا مترادف صبحانه است.

[8] روزى محال است ...: محال است از راه مشت زدن روزى به دست آيد. با اتكاء به نيرومندى بدون استعانت از خدا نميتوان روزى بدست آورد.