حكايت (12) [چنان قحط سالى شد اندر دمشق ....]

[1] ستيهنده: ستيزنده و لجاج‌كننده. از مصدر ستيهيدن. شور برآوردن، بلند كردن و برانگيختن ناله كسى.

[2] بانگ دهل: نشانه فرارسيدن صبح بوده است.

[3] - بيستى: مخفف بايستى از فعل ايستادن بعلاوه حرف تأكيد« ب».

[4] درگذشت: مصدر مرخم است و مسند اليه جمله ميباشد.

[5] قحطسالى: اسم معنى مركب و ياء آن ياء مصدرى است و هم ممكن است ياء آن ياء وحدت باشد،

[6] دمشق: در تلفظ عربى با كسر دال و فتح ميم است اما در فارسى با فتح يا كسر دال و كسر ميم تلفظ ميشود- دمشق)sucsamaD ( پايتخت كشور سوريه، داراى 000، 300 نفر جمعيت است. سابقه تاريخى آن به پنجهزار سال ميرسد. پايتخت حكومت آرامى‌ها بوده و به ترتيب، آشوريها و بابلى‌ها و ايرانيان و روميان بر آن تسلط يافته‌اند، در سال 639 ميلادى عرب آن را فتح كرد و از آغاز سلسله بنى اميه مركز حكومت امويان شد. در سال 1400 ميلادى تيمور لنگ شهر دمشق را طعمه حريق ساخت و در سال 1516 م. به دست عثمانيان فتح گرديد. آنگاه بعد از جنگ بين الملل اول، سوريه مستعمره فرانسه شناخته شد و بالاخره استقلال خود را بدست آورد از جمله بناهاى معروف آن جامع اموى و قبر صلاح الدين ايوبى و قصر العظم است. كتابخانه ظاهريه و مجمع علمى عربى در اين شهر داير است.

[7] نخيل:( جمع نخل): درختان خرما، بخيل با نخيل جناس خط دارد. در متن على يف، بجاى« زرع» نحل آمده است كه با نخل و نخيل نوعى جناس دارد. نحل به معنى زنبور عسل است.