ابراهيم و دين محمد و طريقه على آفريد، در حالى‌كه بر دين حنيف و تسليم هستم».

و در اين روايت عالم الغيب و الشهادة اضافه نشده است.

علماى ما اتفاق‌نظر دارند كه نيّت نماز را مى‌توان همراه با هريك از اين تكبيرات هفتگانه كرد. لذا در اين كار مخيّرى و هر تكبيرى را كه نيّت نماز را با آن همراه كردى، آن را تكبيرة الاحرام قرار مى‌دهى. شيخ طائفه (طوسى)- نوّر اللّه مرقده- در مصباح‌[1] ترجيح داده است كه تكبير آخر را تكبيرة الاحرام قرار دهد، و آنچه از صحيحه زراره در مورد اين‌كه پيامبر 6 نماز را با تكبير شروع كرد و امام حسين 7‌[2] از او تبعيت كرد، ظاهر مى‌شود، اين است كه پيامبر تكبير اول را تكبيرة الاحرام قرار داده است‌[3].

[1]- مصباح المتهجّد: 33.

[2]- از امام باقر 7 روايت شده است كه فرمود: رسول خدا 6 براى نماز بيرون آمد و حسين 7 كودكى بود كه تكلم‌كردنش به تأخير افتاده بود، به‌طورى كه ترسيدند تكلم نكند يا اين‌كه لال باشد. لذا رسول خدا 6 در حالى‌كه حسين بر دوش او بود، بيرون آمد و مردم پشت سر او صف كشيدند و حسين را در سمت راست خود قرار داد و نماز را شروع كرد. كه حسين 7 تكبير گفت. هنگامى كه رسول خدا 6 تكبير حسين 7 را شنيد، مجددا تكبير گفت و حسين تكبير گفت تا اين‌كه رسول خدا 6 هفت تكبير گفت و حسين 7 نيز هفت تكبير گفت و سنت به آن جارى گرديد. مؤلف.

[3]- كتاب من لا يحضره الفقيه: 1/ 305.