فيه المحقق الخوانسارى و ممّن عاصرناه المحقق الاستاذ المولى محمد كاظم الخراسانى و الفقيه النبيه الآغا رضا الهمداني و الشيخ مهدى الخالصى و نقل عن شيخ الشريعة المولى فتح اللّه الشيرازى الغروي.[1]

محقق خراسانى در رساله «الطّهارة النيّرة» دليل خود را چنين بيان كرده است:

... لا إجماع على الانفعال بملاقاة المتنجّس و لا خبر دلّ عليه خصوصاً أو عموماً، منطوقاً أو مفهوماً لاختصاص الأخبار الخاصة بعين النجاسة و انسباقها من الشي‌ء في الاخبار العامّة.[2]

علامه متكلّم و فقيه اصولى آية اللّه العظمى ابو المجد شيخ محمد رضا نجفى اصفهانى (1278- 1362) مؤلف كتاب ارزشمند «وقاية الاذهان» كه از مفاخر علمى شيعه در قرن اخير است همچون دو استاد بزرگوار خويش آخوند ملا محمد كاظم خراسانى و حاج آقا رضا همدانى معتقد به عدم تنجيس متنجّس است.

اين فقيه محقق ابتدا رساله اى در اثبات نظر خويش نگاشته و آن را به نجف اشرف فرستاده است تا دوست ديرين وى علامه شيخ محمد جواد بلاغى مؤلّف تفسير «آلاء الرّحمن» در آن تأمل كند و چنانچه پاسخى دارد بنگارد. متأسفانه نسخه‌اى از اين رساله در دست نيست، اما علامه بلاغى در مقام پاسخ به رساله مزبور، رساله اى نگاشته و آن را در ضمن كتاب «العقود المفصّلة في حلّ المسائل المشكلة» جاى داده است.[3]

با توجه به اينكه علامه بلاغى در اين رساله بعد از نقل سخنان علامه نجفى به نقد

[1]. الفيض، ص 102، چاپ سنگى 1369 قمرى.

[2]. الطهارة النيرة، ص 24.

[3]. كتاب مزبور شامل 14 رساله است كه 4 رساله آن به ضميمه حاشيه مكاسب ايشان در سال 1343 قمرى به چاپ سنگى رسيده است و رساله تنجيس متنجّس نيز از آن جمله است.