شتر يا گاو باشد بايد كه ماده باشد.

دوم‌ آن كه فربهى آن نمايان باشد نه آن كه در فربهى و لاغرى ميانه باشد.

سيم‌ آن كه آن را در عرفات حاضر كرده باشد.

چهارم‌ آن كه اگر قربانى شتر باشد دست چپ او را ما بين زانو و پاشنه بندد.

پنجم‌ آن كه اگر شخصى را در كشتن قربانى نايب خود سازد دست خود را در وقت كشتن بر دست او گذارد.

ششم‌ آن كه در وقتى كه خواهد قربانى كند اين دعا بخواند:

وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ حَنِيفاً مسلما وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ‌ إِنَّ صَلاتِي وَ نُسُكِي وَ مَحْيايَ وَ مَماتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ لا شَرِيكَ لَهُ وَ بِذلِكَ أُمِرْتُ وَ أَنَا من‌ الْمُسْلِمِينَ‌، اللَّهمّ منك و لك بسم اللَّه و باللَّه و اللَّه أكبر، اللَّهمّ تقبّل منّي.

و مقارن آن به كشتن مشغول شود

فعل سيّم [ازاله موى سر]

از افعال ثلاثه مناسك منى كه روز عيد قربان بفعل آوردن واجب است كه بعد از قربانى كردن از موى خود چيزى ازاله كند خواه به تراشيدن‌[1] سر و خواه بغير آن.

و زن را تراشيدن سر جايز نيست.

و در ازاله كردن مو سه امر واجب است و هفت امر سنّت امّا سه امر واجب:

اوّل‌ نيّت كردن به اين طريق كه از موى بدن چيزى ازاله مى‌كنم در حجّ اسلام حجّ تمتّع از براى آن كه واجبست تقرّب به خدا.

دوّم‌ مقارن داشتن نيّت است به مو ازاله كردن.

سيّم‌ استدامت حكمى.

و امّا آن هفت امر سنّت:

اوّل‌ آن كه در وقت ازاله كردن مو رو بقبله باشد.

دوّم‌ آن كه در آن وقت بگويد:

بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم، اللَّهمّ أعطني بكلّ شعرة نورا يوم القيمة.

سيّم‌ آن كه در تراشيدن سر شروع به جانب راست كند.

چهارم‌ آن كه كلّ سر را بتراشد.

پنجم‌ آن كه اگر بر سر مو نداشته باشد پاكى را بر سر بگرداند و بر سر بگذارد.

ششم‌ آن كه موى را در منى دفن كند.

هفتم‌ آن كه بعد از مو ازاله كردن ناخن بچيند و سبيل بگيرد و بعد از فارغ شدن از افعال ثلثه مناسك منى حلال مى‌شود به او جميع آن چه به او حرام شده بود مگر زن و بوى خوش.

فصل چهارم در بيان باقى افعال حجّ‌

چون مناسك منى را به جا آورد واجب است كه به مكّه مراجعت نمايد بجهت به جا آوردن پنج امر و آن طواف حجّ و دو ركعت نماز آن و سعى ما بين صفا و مروه و طواف نسا و دو ركعت نماز آن و چون سه امر اوّل را بفعل آورد بوى خوش برو حلال مى‌شود امّا زن وقتى حلال مى‌شود كه طواف نسا را با دو ركعت نماز آن به جا آورد و واجب است كه آن پنج امر را به ترتيبى كه مذكور شد بفعل آورد.

و جميع آن چه در طواف عمره و سعى آن مذكور شد از امور واجبى و سنّتى در اين دو طواف و سعى معتبر است و فرق همين در نيّت است.

پس در طواف حجّ نيّت چنين كند كه طواف حجّ اسلام حجّ تمتّع مى‌كنم از براى آن كه واجب است تقرّب به خدا و در طواف نساء نيّت چنين كند كه طواف نساء

[1] سر تراشيدن از براى كسى كه اوّل حجّش باشد بلكه مطلقا احوط است صدر دام ظلّه