كعبه بوده و الحال بسته شده و علامات نمايانست پس بايد كه رو بآن كند و خود را بآن بچسباند و اين دعا بخواند:

اللَّهمّ البيت بيتك و العبد عبدك و هذا مكان العائذ بك من النّار.

و در آن وقت به گناهان خود يك يك اقرار نمايد چه در حديث وارد است كه هر مؤمنى در آن مكان شريف اقرار به گناهان خود كند البتّه حق تعالى گناهان او را مى‌بخشد.

دوازدهم آن كه بعد از اقرار به گناهان خود اين دعا بخواند:

اللَّهمّ من قبلك الرّوح و الفرج و العافية، اللَّهمّ إنّ عملي ضعيف فضاعفه لي و اغفر لي ما اطّلعت عليه منّي و خفي على خلقك.

و چون در مقابل ركن يمانى آيد بگويد:

أستجير باللَّه من النّار، اللَّهمّ قنّعني بما رزقني و بارك لي فيما آتيتني.

و بعد از گذاردن دو ركعت نماز طواف سنّت است كه نزديك حجر اسود آيد و آن را ببوسد و به جانب چاه زمزم آيد و يك دلو يا دو دلو آب بكشد و از آن بخورد و بر سر و تن خود بريزد و در وقت ريختن بگويد:

اللَّهمّ اجعله علما نافعا و رزقا واسعا و شفاء من كلّ داء و سقم.

و بعد از آن متوجّه ما بين صفا و مروه شود

مقصد سيّم در بيان سعى ما بين صفا و مروه‌

و مقدّمات و شروط بدان كه آن چه تعلّق به سعى صفا و مروه دارد هجده امر است ده امر واجب و هشت امر سنّت امّا

ده امر واجب‌

اوّل‌ نيّت سعى است به اين طريق كه سعى مى‌كنم ميان صفا و مروه هفت شوط در عمره تمتّع از براى آن كه واجبست تقرّب به خدا.

دوم‌ آن كه در وقت نيّت پاشنه پاى او به زينه اوّل از صفا چسبيده باشد.

سيّم‌ مقارن ساختن نيّت به ابتداى رفتن به جانب مروه.

چهارم‌ استدامت حكمى يعنى قصد امرى كه منافى نيّت است نكند.

پنجم‌ آن كه از راه متعارف ما بين صفا و مروه رود نه از راه مسجد الحرام و غير آن.

ششم‌ آن كه سعى از هفت شوط كمتر يا بيشتر نباشد.

هفتم‌ موالات يعنى هر هفت شوط از پى هم باشد به طريقى كه در طواف مذكور شد و بعضى از مجتهدين برآنند كه موالات شرط نيست.

هشتم‌ جميع مسافت ما بين صفا و مروه را قطع كند و چيزى در ميان نگذارد پس چون از صفا به مروه رسد چنان كند كه سر انگشتان پا به زينه اوّل مروه برسد و چون خواهد كه از مروه به صفا رود پاشنه پا را به زينه اوّل مروه ملصق سازد پس به جانب صفا رود و اين قاعده را منظور دارد تا هفت شوط را به اتمام رساند.

نهم‌ آن كه اگر طواف بروز كرده باشد سعى را بروز ديگر تاخير نكند بلكه شب به جا آورد و اگر شب طواف كرده سعى را در آن شب به جا آورد و بعضى از مجتهدين تأخير بروز