يهودى بشرف اسلام مشرّف شد.

و در بعضى حواشى اين نقل بطرز ديگرى مسطور است و آن اينستكه:

احمد بن محمّد معروف بآذرى در اواخر كتاب منتخب الاسرار گفته است كه:

اين مسأله معروف بمسأله ركابيّه است زيرا در هنگامى كه حضرت مولاى متّقيان پاى مبارك را در ركاب گذاشتند كه سوار شوند از اين مسأله سئوال شدند.

متن: المقدّمة الثّالثة فى التّجنيس و الرّفع.

امّا التّجنيس:

فجعل الصّحيح كسرا من جنس كسر معيّن.

و العمل فيه إذا كان مع الصّحيح كسر ان تضرب الصّحيح في مخرج الكسر و تزيد عليه صورة الكسر.

فمجنّس الإثنين و الرّبع تسعة ارباع.

و مجنّس السّتّة و الثّلاثة اخماس ثلاثة و ثلاثون خمسا.

و مجنّس الاربعة و ثلث سبع خمسة و ثمانون.

ترجمه:

مقدّمه سوّم در عمل تجنيس و رفع‌

امّا تجنيس: پس آن عبارتست از قراردادن عدد صحيح را بصورت كسرى معيّن.

طرز عمل‌

زمانيكه با عدد صحيح كسر همراه باشد براى از جنس كسر نمودن عدد صحيح بايد آنرا در مخرج كسر ضرب كرده و سپس صورت كسر را بر آن بيافزائى لذا مجنّس دو عدد صحيح و يك چهارم، نه چهارم مى‌شود و مجنّس شش عدد صحيح و سه پنجم، سى و سه پنجم مى‌گردد و مجنّس چهار عدد صحيح و يك سوّم يك هفتم هشتاد و پنج مى‌شود.