لباس داد كه عورت خود را بپوشم و خود را در بين مردم بآن بيارايم).

و وقت در آوردن لباس اول طرف چپ را بيرون مى‌آورد، و از كارهاى حضرت وقت پوشيدن لباس نو اين بود كه خدا را حمد مى‌كرد و بعد فقيرى را مى‌خواست و لباس كهنه را به او مى‌داد و مى‌فرمود: هيچ مسلمانى مسلمان ديگر را از لباس خود نپوشاند جز آنكه در اين دنيا و بعد از مرگ در پناه و نگهدارى و خير و امان خداوند عز و جل مى‌باشد، و چون لباس مى‌پوشيد و بر مى‌خاست پيش از بيرون رفتن مى‌فرمود:

(خداوندا بكمك تو مى‌پوشم، و فقط به تو توجه مى‌كنم، و به تو پناه مى‌برم و بر تو توكل مى‌نمايم، خداوندا تو معتمد و تكيه‌گاه و اميد من ميباشى، خداوندا مهمات و غير مهمات مرا كفايت كن، و آنچه را كه من بدان توجه ندارم و آنچه را كه تو بهتر از من خبر دارى و ميدانى كفايت كن، كه هر كه در جوار تو باشد عزيز خواهد بود، و ثناء و مدح تو بزرگ است، و جز تو خدايى نميباشد، خداوندا تو بر تقوايم بيفزا و گناهم را ببخش، و بهر كار كه رو مى‌آورم تو مرا به نيكى و خير با آن روبرو كن).

و سپس پى كار خود مى‌رفت، و براى جمعه دو جامه مخصوص داشت. و حوله و پارچه‌اى داشت كه پس از وضوء صورت خود را خشك مى‌كرد و گاه حوله نداشت و بر كنار عبا و ردايى كه بر دوش داشت صورت را خشك مى‌نمود.